Sæterbudeiun på Nygardsætern

Dæ va tvæ unge jento som var budeier på Nygardsætern. Dette va tidlig på somaren og det var ikkje kome flere folk på sæteren. Men det kom to slarke og ba um mat. Jentun turte ikkje anna enn å finne mat åt døm og karane åt. Men døm gjekk ikkje att da døm var mette. I stelle vart døm ulugomme og innpåslitne. Blant anna som fekk den den eine jenta millom seg bort på en benk og situasjonen vart ikkje særleg triveleg. Da fór den andre jento mot glaset og såg ut og sa: ”Dæ er vel ikkje lengje før karan kjøm og skal ha mat.” ”Nei, du får settja på grautgryta” sa den andre. Og ho slo vatten i gryta og hengde den bort i peisen for å varme upp. Så dekte ho bordet og dæ var åt mange. Da vart slarkan urolege, spratt upp, fann døre og tok palingje. De kom naturligvis ikkje nokon karar som skulle ha mat, men jentun vart redda.